آبتین عبادی عموقین

در چند سال اخیر به دلیل افزایش گازهای گلخانه ای در جو کره ی زمین، مشکلات زیست محیطی فراوانی ایجاد شده است. در دهه گذشته، غشاهای زمینه مخلوط به دلیل توانایی مناسب در جداسازی گازهای قطبی از غیرقطبی، بسیار مورد توجه قرار گرفته اند. در این پژوهش، غشای زمینه مخلوط دوجزئی جدیدی با افزودن نانوذره ی اکسید آهن نیکل روی به شبکه پلیمری پباکس تهیه شد تا در کنار ویژگی های منحصر به فرد این کوپلیمر مانند مقاومت مکانیکی بالا و تراوایی گاز مناسب، از ویژگی های نانوذره ی مذکور مانند تراوایی و گزینش پذیری قابل توجه و پایداری مکانیکی و گرمایی مناسب آن استفاده شود. آزمون تراوایی گاز بر غشاهای پلیمری خالص و زمینه مخلوط دوجزئی در دمای 35 درجه ی سانتی گراد و فشارهای 2 تا 10 بار انجام شد. همچنین غشاهای ساخته شده با آزمون های FESEM، FTIR-ATR، DSC و XRD مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج نشان دادند که در غشای بهینه حاوی 1 درصد وزنی نانوذره در بستر پلیمر، مقدار تراوایی گاز CO2 نسبت به غشای پلیمری خالص در فشار 10 بار، بیش از 128 درصد بهبود یافت و به حدود 278 بار رسید و این در حالی بود که گزینش پذیری های CO2/CH4 و CO2/N2 نیز به ترتیب 175 و 183 درصد بهبود پیدا کردند. دلیل اصلی این بهبود، حضور اتم های آهن، نیکل و روی در نانوذره ی به کار گرفته شده بود که ایجاد برهم کنش بهتر غشای ساخته شده با گاز CO2 را موجب شد. همچنین به دلیل وجود بخش های CO2دوست در ساختار پلیمر پباکس، تراوایی CO2 در مقایسه با گازهای N2 و CH4، بسیار بیشتر شد.