در جوامع با باروری پایین که رفتار باروری به صورت آگاهانه توسط افراد کنترل می شود، تمایلات و ترجیحات فرزنداوری در بررسی روند تحولات آینده باروری مهم است. هدف مطالعه حاضر شناخت ترجیحات فرزندآوری و تبیین تفاوت های آن در کشور است. این پژوهش از تحلیل ثانویه داده های پیمایش ملی تحولات فرهنگی ایرانیان در سال 1383 و پیمایش ملی ارزش ها و نگرش های ایرانیان در سال 1394 استفاده کرده است. جامعه آماری افراد بالای 15 سال ساکن در نقاط شهری و روستایی استان های کشور است. نتایج نشاندهنده آن است که در هر دو مقطع مورد مطالعه 1383 و 1394 تمایل به ترجیح دو فرزندی غالب بوده و به ترتیب 62.3 و 48.1 درصد است، اما در طی این سال ها تمایل به سه فرزندی و بیشتر نیز افزایش یافته و از 30.8 درصد به 43.2 درصد رسیده است. نتایج تحلیل چندمتغیره پیمایش ها در سال های 1383 و 1394 نشان می دهد که متغیر تحصیلات و مذهب بالاترین اثر را بر تعداد مطلوب فرزندان دارند. اما تاثیرگذاری بر ترجیحات فرزندآوری نیازمند سیاستهای حمایتی خانواده در جهت ترکیب هزینه های فرصت و فرزندآوری است تا بتوان کاهش باروری را جبران کرد.
