رفتارهای نا ایمن و خطرناک در حین رانندگی به عنوان یکی از عوامل اصلی سوانح ترافیکی مطرح می باشند . یکی از این رفتارهای نا ایمن، مانورهای خطرناک ناشی از سبقت در راه های دوخطه برون شهری می باشد. در این شرایط راننده درحین سبقت گیری به علل مختلفی چون قضاوت غلط، محدودیت دید، اصرار به تکمیل سبقت و ... در شرایط خطرناکی قرار می گیرد بطوریکه اگر برای فرار از تصادف عکس العملی نشان ندهد، وقوع آن اجتناب ناپذیر است . هدف اصلی مقاله حاضر بررسی عوامل ترافیکی و هندسی موثر بر وقوع چنین مانورهای خطرناک می باشد. همچنین ارائه مدلی که به کمک آن بتوان ایمنی مقاطع مختلف راه را از نقطه نظر وقوع چنین مانورهایی مورد بررسی قرار داد. مردم در عصر انسان اولیه با اهداف مختلفی ازجمله غذا، آب و هوا، دوری از خطر و یا بلایای طبیعی اقدام به مسافرت می کردند. با گذشت زمان به تدریج مسافرت ها با هدف کسب دانش و تجربه آموزی، تجارت، زیارت و تفریح ... صورت پذیرفت. در جهان امروز با افزایش زمان تفریح، بالا رفتن درآمدها، دسترسی آسانتر به وسایل نقلیه، ایجاد راه های کارآمد حمل و نقلی و به ویژه جوان بودن هرم جمعیتی در کشور، مسافرت به صورت یکی از پایه های استوار سیستم اقتصادی درآمده است. سبقت به عنوان یکی از مانورهای پرکاربرد رانندگی در راه های دوخطه برون شهری مطرح می باشد. این مانور با ورود وسیله نقلیه به باند مخالف حرکتی، آغاز و با عبور از خودرویی با سرعت کمتر، ادامه و با بازگشت به باند اولیه، پایان می پذیرد. ازآنجایی که برای شروع سبقت گیری نیاز وجود شرایط مناسبی چون فاصله قابل قبول در خط مخالف حرکتی، مسافت دید مناسب... می باشد، در صورت مهیا نبودن این شرایط می تواند وضعیت خطرناکی در حین سبقت گیری بوجود آید، از سوی دیگر بخشی از این مانور در خط مخالف حرکتی صورت می پذیرد و خود این خط نیز از بار ترافیکی در جهت عکس برخوردار می باشد که هرگونه اشتباه در برآورد فاصله یا سرعت وسایل نقلیه می تواند شرایط غیر ایمنی در حین سبقت گیری به وجود آورد.
