تصادفات جلو به عقب، یکی از انواع شایع تصادفات رانندگی است بطوری که بر اساس آمارهای ارائه شده از سوی پلیس راهور ایران در حدود 15 الی 20 درصد تصادفات در کشور از این نوع می باشند. تصادفات جلو به عقب در شرایط تعقیب خودرو رخ می دهند و مانند انواع دیگر تصادفات، 3 عامل راننده، وسیله نقلیه، جاده و شرایط محیطی بر رخداد و شدت جراحات ناشی از آن می تواند موثر باشد. تحقیقات نشان می دهد که معمولا 2فاکتور اصلی، در اغلب این نوع برخوردها نقش بیشتری دارند که عبارتند ازناتوانی راننده جهت درک خطر و انجام عکس العمل مناسب و کم بودن فاصله طولی وسیله نقلیه تا وسیله نقلیه جلوئی، که البته بر اساس مطالعات انجام گرفته، نقش عامل اول (که مربوط به زمان عکس العمل رانندگان است) در تصادفات جلو به عقب بیشتر می باشد . رانندگان عموماً در سرعت های بالا توجه کمی را به طول مورد نیاز توقف نسبت به خودروی جلویی معطوف داشته و یا درک دقیق بصری از تخمین حداقل فاصله مذکور ندارند که این مساله باعث بروز حوادث منجر به تلفات مالی و جانی می گردد. با توجه به نقش مثبت خط کشی و ترسیم علائم بر سطح روسازی جهت ارائه بهتر هشدارهای ایمنی و هدایت موثرتر رانندگان در سیستم های مختلف حمل ونقلی ، در این مقاله برای کمک به راننده جهت تخمین صحیح حداقل فاصله ی مجاز با خودروی معکوس “V” جلویی، آثار ترافیکی استفاده از خط کشی علائمی به نام شورون (خط کشی به شکل بین خطوط ترافیکی) بر روی سطح راه و به فواصل و ابعاد معین در کشور های مختلف با توجه به حجم ترافیک و سرعت طرح مسیرهای مورد نظر بررسی شده و نتایج بدست آمده از طریق تحلیل آماری اطلاعات اخذ شده از تعداد تصادفات، آنالیز سرعت خودرو ها قبل و بعد از اجرای طرح و پرسش از رانندگان ارزیابی شده است. با توجه به اثر بسزای طرح مذکور در کاهش تصادفات، اجرای آن در نقاط حادثه خیزکشورکه حاوی آمار بیشتری از تصادفات با خودروی جلویی هستند و همچنین دارای شرایط اجرای طرح می باشند به همراه مشخصات فیزیکی شورون ها بر اساس آئین نامه ها و مقررات ترافیکی کشور پیشنهاد گردیده است.
