استفاده از فناورهای های نوین و تحول آفرین در عصر ارتباطات، زمینه ساز خلق رویکردهای نوینی از یاددهی-یادگیری در نهادهای آموزشی شده و به دنبال آن شیوه ی جدیدی با عنوان یادگیری الکترونیکی و سیار شکل گرفته است. از این رو این پژوهش با هدف واکاوی و شناسایی مولفه های محیطهای یادگیری آینده و ارائه چارچوب پیشنهادی برای بهینه سازی یادگیری سیار در دوران پسا کرونا انجام شده است. روش پژوهش، مطالعات کتابخانه‌ای و جستجو و پیمایش در اسناد و منابع موجود در این زمینه انجام شده است. جامعه آماری شامل کلیه‌ی اسناد، کتاب‌ها و مقالاتی بود که از پایگاه‌های اطلاعاتی مرتبط با موضوع مانند ساینس دایرکت، پروکوئست، اریک، اشپرینگر و گوگل اسکالر و پایگاه‌های اطلاعاتی فارسی مانند پایگاه اطلاعاتی مگ-ایران، نورمگز و سیویلیکا قابل دانلود بودند. همچنین در بخش نمونه‌گیری، با استفاده از روش نمونه‌گیری هدفمند تعداد 20 سند و منبع مرتبط استفاده و مورد تحلیل قرار گرفت. یافته های نشان داد که در دوران پسا کرونا محیط های یادگیری جدید با رشد تکنولوژی همچنان گسترش خواهند یافت. محیط یادگیری، ترکیبی از محیط فیزیکی، روانشناختی و اجتماعی و تکنولوژیکی خواهد بود. فراگیر در یک بستر ترکیبی از محیط فیزیکی و مجازی قرار می گیرد که می‌تواند با استفاده از ابزارهای تکنولوژیکی به تعامل و ارتباط با همتایان و اساتید خود بپردازد و واکنش های عاطفی و هیجانی نسبت به فعالیت‌های رخ داده در آن بستر از خود نشان دهد.
