با شیوع ویروس کرونا یا بیماری کوید 19 در جهان، به علت سرعت بالای انتقال آن با گذشت زمانی کوتاه، بسیاری از کشورها سیاست تعطیلی فعالیت های حضوری تمام مقاطع تحصیلی را پیش گرفتند و به روشهای نوین آموزشی با تاکید بر برگزاری فعالیتهای بر بستر ابزار های آموزش های الکترونیکی روی آوردند. هدف از این تجربه نگاری، بررسی عوامل موثر بر بهبود فرآیند آموزش مجازی می باشد که با هدف ارائه تجارب زیسته مرکز آموزش مجازی دانشگاهیان در بحران کرونا انجام شده است. در دنیای کنونی، نقش استفاده از فناوری به عنوان مؤلفه اصلی توسعه در عرصه آموزش مطرح شده و برخورداری از فناوری های نوین در این عرصه، عامل اصلی برتری و تمایز موسسات آموزشی و مراکز علمی و در نهایت جامعه و کیفیت زندگی شده است. در مواجه با بحران کرونا همه بخش های آموزشی سراسر جهان چشم و نگاهشان را به راهکارهای آموزش و یادگیری الکترونیکی و متخصصین و تلاشگران این حوزه دوخته اند. در ایران نیز مرکز آموزش مجازی دانشگاهیان بعنوان یکی از بزرگترین مراکز آموزش مجازی کشور، زمینه ایجاد تحول همه جانبه، گسترده و عمیق در مفاهیم و محتوای آموزشی و نوع ارائه آن را فراهم آورد و با برنامه های راهبردی و تحول آفرین، امکان کسب شایستگی های لازم و تکوین و تعالی آموزشی - تربیتی مخاطبین خود را فراهم ساخت. در این راستا با طراحی چهار آموزشکده دینی- معرفتی، فرهنگ - سیاست، مهارتی، هنر- رسانه و با تغییر در سه حوزه شناخت، نگرش و مهارت مخاطبین خود در صدد تحقق این هدف متعالی و مهم می باشد. این مرکز در بحران کرونا به روش های متفاوتی در حوزه آموزش مجازی نقش آفرینی داشته از جمله: ارتقاء نحوه ارائه آموزش دانشجویان، کارمندان، اساتید، معلمان و... رشته های مختلف با استفاده جدیدترین استانداردهای نوین آموزش مجازی، بروز رسانی و ارتقاء بینش، دانش و مهارت نیروی انسانی اعم از اساتید، دانشجویان، مدیران و کارمندان و... ، استفاده از فضای الکترونیکی جهت ارائه خدمات آموزشی- تربیتی به دانشگاه ها، ادارات، سازمان ها و ارزشیابی مداوم محتواهای آموزشی از طریق بازخوردهای حاصل از دانشجویان، اساتید، صاحبنظران.
