نیلوفر دربندی

مقدمه: در مطالعات زیادی تخریب حافظه ناشی از تزریق مورفین گزارش شده است. همچنین شواهد نشان می دهد که هورمون گرلین تثبیت حافظه را افزایش می دهد از طرف دیگر ناحیه سپتوم میانی نقش مهمی در مکانیسم حافظه و یادگیری دارد. بنابراین در مطالعه حاضر نقش ناحیه سپتوم میانی در اثرات گرلین بر فراموشی ناشی از مورفین بررسی شد. مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی تعداد 119 سر موش صحرایی نر بالغ نژاد ویستار (با میانگین وزنی 250-220 گرم) در 17 گروه شامل گروه دریافت کننده سالین(ml/kg 1)، گروه های دریافت کننده دوزهای مختلف مورفین mg/kg) 5/7 ،5 ،5/2 ، 5/0)، گروه های دریافت کننده دُزهای مختلف گرلین ( nmol/µl 3 ، 5/1 ، 3/0 ، 0) به همراه سالین (ml/kg 1) یا مورفین (mg/kg5/7)، گروه های دریافت کننده لیدوکائین (μl/rat 1) یا سالین (μl/rat1) + گرلین (nmo/µl3) یا سالین (μl/rat1) + مورفین (mg/kg5/7) تقسیم شدند. کانول گذاری در نواحی بطن و سپتوم میانی انجام گرفت و حافظه حیوانات به کمک دستگاه یادگیری اجتنابی به روش Step-through ارزیابی شد. مورفین به صورت زیرجلدی وگرلین و لیدوکائین به ترتیب در بطن جانبی و سپتوم تزریق شدند. داده ها توسط آنالیز واریانس (یک طرفه و دو طرفه) و آزمون توکی تجزیه و تحلیل شدند(05/0>p). نتایج: تزریق زیرجلدی مورفین 5 دقیقه پس از آموزش به صورت وابسته به دوز باعث کاهش مدت زمان ورود به اتاق تاریک(STL) نسبت به گروه کنترل شد و موجب القاء فراموشی گردید (001/0>p). تزریق گرلین به درون بطن 5 دقیقه قبل از تزریق مورفین (mg/kg 5/7) به صورت وابسته به دوز از بروز اثر مورفین ممانعت نمود و بازخوانی حافظه را بهبود بخشید (001/0>p). غیر‎فعال شدن سپتوم میانی توسط لیدوکائین مانع از اثر گرلین بر فراموشی ناشی از مورفین شد (001/0>p). نتیجه گیری: نتایج نشان داد که تزریق درون بطنی گرلین فراموشی ناشی از مورفین را بهبود بخشید ولی با غیر فعال شدن سپتوم میانی از بازخوانی حافظه کاسته شد. این یافته‎ها نشان می دهد ناحیه سپتوم میانی اثرات گرلین بر فراموشی ناشی از مورفین را میانجی گری می کند.