موسی سلگی

از نظر اقتصادی، در میان گل های گرمسیری گل آنتوریوم پس از ارکیده مقام دوم را دارا می-باشد. گل های شاخه بریده به عنوان یکی از بخش های مهم صنعت باغبانی، نقش مهمی در اقتصاد دنیا و ایران دارند. با این وجود، هر ساله بیش از 40-30 درصد از این محصولات در نتیجه عوامل پس از برداشت از جمله بیماری ها از بین می روند. خطرات زیست محیطی قارچ کش ها و ترکیبات شیمایی سبب شده تا تمایل به استفاده از ترکیبات طبیعی از قبیل کیتوزان در افزایش عمر پس از برداشت گل های شاخه بریده افزایش یابد. لذا این آزمایش با هدف بررسی اثر کیتوزان بر کیفیت و عمر پس از برداشت گل آنتوریوم در گلخانه گروه علوم باغبانی دانشگاه اراک در سال 1394 انجام گرفت. این پژوهش در دو آزمایش مجزا در قالب طرح کاملاً تصادفی انجام شد. در آزمایش اول اثر تیمارهای کیتوزان (آب مقطر، 05/0، 1/0 و 2 درصد)، اسید استیک (2 درصد) و ساکارز (2 درصد) به صورت کاربرد در محلول نگهدارنده مورد بررسی قرار گرفت. در آزمایش دوم اثر محلول پاشی کیتوزان (آب مقطر، 05/0، 1/0 و 2 درصد) و اسید استیک (2 درصد) مورد بررسی قرار گرفت. بررسی نتایج حاصل از این تحقیق نشان داد که اثر تیمارهای مورد مطالعه در هر دو روش کاربرد بر میزان جذب محلول نگهدارنده در تمام روزهای پس از اعمال تیمار معنی دار بود. این در حالی است که بر خلاف روش محلول پاشی، اثر تیمارهای مورد مطالعه بر وزن تر نسبی در زمان های ارزیابی در روش محلول نگهدارنده معنی دار بود. بر اساس نتایج حاصل از این آزمایش، بیشترین میزان عمر گلجایی در هر دو روش در کاربرد کیتوزان به ویژه در غلظت 2/0 درصد مشاهده شد. همچنین اثر تیمارهای مورد مطالعه در هر دو روش بر میزان آنتوسیانین و مواد جامد محلول در گل شاخه بریده آنتوریوم معنی دار بود؛ به طوری که بیشترین میزان مواد جامد محلول در روش محلول پاشی در کاربرد کیتوزان 05/0 درصد مشاهده شد. همچنین در روش کاربرد به عنوان محلول نگهدارنده، بیشترین میزان مواد جامد محلول در کاربرد کیتوزان 1/0 درصد و کمترین میزان آن در کاربرد اسید استیک مشاهده شد. بر اساس نتایج به دست آمده، بیشترین و کمترین میزان نشت یونی در روش محلول پاشی، به ترتیب در تیمارهای کاربرد اسید استیک و کیتوزان 2/0 درصد و در روش کاربرد در محلول نگهداری، به ترتیب در کاربرد ساکارز و کیتوزان 1/0 و 2/0 درصد مشاهده گردید. به طور کلی و