نانو فناوری در تعریفی بسیار ساده، یعنی فناوری هایی که در ابعاد نانومتری عمل می کنند. کاربرد ها و توانایی های بالقوه در فناوری نانو، امید ها و چشم انداز های جدیدی در راستای حفظ محیط زیست ایجاد نموده است. میزان ضایعات گیاهی از جمله پسماند های گیاهان دارویی یکی از بزرگترین مشکلات زیست محیطی سال های اخیر کشور است. در فرآیند توسعه صنعتی - اقتصادی استفاده از پسماند ها و بازیافت آنها به محصولات با ارزش، یک امر ضروری است. این مطالعه با هدف بررسی روش های مدیریت پسماند های کشاورزی با تاکید بر بازیافت و سنتز نانوذرات روی و سپس کاربرد این نانوذرات بعنوان منبع روی در محلول غذایی برای گوجه فرنگی انجام گردید. در مطالعه حاضر از پسماند های گیاهان دارویی مختلف به منظور تولید نانوذرات روی استفاده شد. طی بررسی های اولیه انجام گرفته روی عصاره پسماند های گیاهان موجود، مشخص شد که از بین عصاره ی گیاهان دارویی کاسنی، ختمی، آویشن و مشگک، عصاره پسماند آویشن (Timus vulgaris) برای سنتز نانو اکسید روی و عصاره پسماند مشگک (Ducrosia anethifolia) برای سنتز نانو سولفیدروی مناسب است. بدین منظور عصاره پسماند های گیاهی تهیه و این عصاره در مرحله بعدی برای سنتز نانوذرات اکسید و سولفید روی استفاده شد. نانو پودر های تولید شده با استفاده از رنگ ظاهری، میکروسکوپ الکترونی روبشی (SEM)، اسپکتروفتومتری UV-VIS، FTIR و پرتو اشعه ایکس (XRD) مشخصه یابی گردیدند. بررسی حاصل از دستگاه UV-VIS نشان داد که در محدوده ی جذبی مورد انتظار برای نانوذرات، جذب صورت گرفته است. نتایج میکروسکوپ الکترونی روبشی بیانگر تولید موفقیت آمیز نانوذرات از پسماند های گیاهان دارویی است. در نهایت مشخصه یابی نانوذرات نشان داد که پسماند آویشن توانایی تولید نانو ذرات اکسید روی و پسماند مشگک توانایی تولید نانو ذرات سولفیدروی را دارد. در آزمایش بعد کارایی نانوذرات تولیدی بعنوان منبع تامین کننده روی در کشت هیدروپونیک گوجه فرنگی با استات روی و سولفات روی تجاری موجود در بازار مقایسه شد. به همین منظور آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی در گلخانه های پژوهشی دانشگاه صنعتی اصفهان با چهار منبع روی (سولفات روی، استات روی، نانواکسیدروی و نانوسولفید روی) و سه سطح روی (2 ، 1 و 2/0 میکرومولار) با سه تکرار برای هر تیمار به اجرا درآمد. نتایج نشان دا
