نظام راهبری شرکتی عبارت است از فرایند نظارت و کنترل برای تضمین عملکرد مدیریت شرکت مطابق با منافع سهامداران. همچنین، ﻣﺴﺌﻮﻟﯿﺖپذیری اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ شرکت ﺑﻪﻋﻨﻮان ﺗﻌﻬﺪ ﯾﮏ ﺳﺎزﻣﺎن ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻗﺎﻟﺐ ﺟﺎﻣﻌﻪ درک می‌شود؛ اما مسیر و جهت آتی آنها را تصمیم‌هایی تعیین می‌کنند که مدیران در شرکت‌ها می‌گیرند. هدف این پژوهش، بررسی تأثیر اختلالات ادراکی و رفتاری مدیرعامل بر مکانیزمهای نظام راهبری شرکتی و مسئولیت اجتماعی در قالب سه معیار فرااعتمادی، خوشبینی و کوتهبینی است. نمونه بحث‌شده در این پژوهش شامل 110 شرکت پذیرفته‌شده در بورس اوراق بهادار تهران در بازه زمانی 1398-1391 است که با بهره‌گیری از نرم‌افزار Eviewse10 بررسی شد. نتایج پژوهش نشان می‌دهند فرااعتمادی مدیرعامل بر کیفیت حسابرسی مستقل تأثیر منفی و معناداری دارد. خوشبینی و کوتهبینی مدیرعامل بر کیفیت حسابرسی مستقل تأثیر معناداری ندارد. همچنین، فرااعتمادی و کوتهبینی مدیرعامل بر میزان مالکیت نهادی تأثیر معناداری ندارد. خوشبینی مدیرعامل بر میزان مالکیت نهادی تأثیر منفی و معناداری دارد. فرااعتمادی مدیرعامل بر تمرکز مالکیت، تأثیر مثبت و معنادار و خوشبینی مدیرعامل بر تمرکز مالکیت تأثیر منفی و معنادار دارد و کوتهبینی مدیرعامل بر تمرکز مالکیت تأثیر معناداری ندارد. فرااعتمادی و کوتهبینی مدیرعامل بر مسئولیت اجتماعی تأثیر منفی و معنادار و خوشبینی مدیرعامل بر مسئولیت اجتماعی تأثیر معناداری ندارد. همینین، فرااعتمادی و کوتهبینی مدیرعامل بر میزان مالکیت نمادی تأثیر معناداری ندارد. خوشبینی مدیرعامل بار میزان مالکیت نمادی تأثیر منفی و معناداری دارد. فرااعتمادی مدیرعامل بر تمرکز مالکیت، تأثیر مثبت و معناادار و خوشبینی مدیرعامل بر تمرکز مالکیت تأثیر منفی و معنادار دارد و کوتهبینی مدیرعامل بار تمرکاز مالکیات تاأثیر معناداری ندارد. فرااعتمادی و کوتهبینی مدیرعامل بار مسائولیت اجتمااعی تاأثیر منفای و معناادار و خاوشبینی مدیرعامل بر مسئولیت اجتماعی تأثیر معناداری ندارد.
