به بیان اوصاف انسان اختصاص یافته که در برخی از آن ها عالی ترین ثناها وستایش ها از انسان به چشم می خورد؛ درحالی که در برخی از آیات دیگر شدیدترین نکوهش ها در مورد انسان به کار رفته است. رازاین مواجهه دوگانه چیست؟ در این اثر، بعد از بیان کلیات و مفاهیم و تبیین ستایش ها و نکوهش های انسان در قرآن، به تبیین دیدگاه دانشمندان اسلامی در حل تعارض این آیات و راز این ستایش ها و نکوهش ها پرداخته در این پایان نامه سخن از راز ستایش ها ونکوهش های انسان در قران است. آیات فراوانی ایم، چون در نگاه ابتدایی، انسان گمان می کند که قرآن کریم در بیان ویژگی های انسان دوگانه سخن گفته است: ازیک سو انسان را ستایش و از سویی دیگر او را شدیدا نکوهش می کند؛ در حالی که این آیاتهیچ گونه اختلاف و تضادی با یکدیگر ندارند. توجه دقیق به آیات شریفه، این حقیقت را روشن می سازد که هریک از آیات نظر به گوشه ای از خصوصیات انسان دارد؛ به این معنی که آیات ستایش عمدتا به جنبه های ذاتی و تکوینی انسان مربوط می باشدو به ارزش های اکتسابی و اخلاقی او نظری ندارد، مانند آیات تکریم (مراد از کرامت یک سلسله نعمتها، مانند عقل، آگاهی و اختیار است)، ظرفیت فراگیری علم، آفرینش خاص بر اساس فطرت توحیدی، اعتدال او در خلقت، تسخیر آسمان و زمین و حمل امانت. آیات نکوهشعمدتا به جنبه های اخلاقی و ارزشی انسان مربوط است که شامل کردارهای اکتسابی انسان می شود. البته این ویژگی در مورد کسانی رواست که با اختیار و انتخاب خویش، کار ناپسندی را انجام دهند.خلط بین این دو جهت باعث شده که تصور شود آیات قرآن درباره انسان با یکدیگر اختلاف داشته و درتضادند؛ درحالی که هیچ گونه اختلاف و تضادی بین آن دو دسته ازآیات نیست.
