یکی از شبهه‌های مطرح شده در موضوع عصمت پیامبران این است که آیا پیامبران از ناخودآگاهی (سهو) و فراموشی به هنگام عمل به احکام شرعی و در امور عادی و زندگی شخصی به دور و در امان‌اند یا همانند سایر مردم به سهو و نسیان در این موارد گرفتار می‌شوند؟ بیشتر متکلمان و دانشمندان شیعه به عصمت پیامبران از سهو و نسیان باور دارند و دلایلی را برای اثبات آن، در جای خود آورده‌اند؛ ولی بعضی از دانشمندان شیعه و در صدر آنها، مرحوم شیخ صدوق و استادش ابن‌ولید، به روا بودن سهو و فراموشی پیامبران به هنگام عمل به احکام شرعی باورمنداند. اصلی‌ترین دلیل این دسته از عالمان شیعه، روایاتی است که در منابع شیعه و اهل سنت درباره سهو و اشتباه پیامبر( در نماز وارد شده است. در این مقاله به بررسی و تحلیل روایات وارد شده پرداخته شده و ثابت گردیده که با این روایات نمی‌توان سهو و حتی اسهای پیامبر را ثابت کرد.
