ازآن خودسازی، رویکردی نو در هنر عصر پسامدرن است که با نگاه به آثار گذشته و استفاده آگاهانه از آن‌ها به میزان دلخواه و در راستای خلق مفهومی نو و بیان ایده‌ای تازه بدون قصد فریب مخاطب، صورت می‌گیرد. این رویکرد در هنرهای بومی نظیر قالی دستباف به‌صورت محدودتر و متفاوت‌تر، اتفاق می‌افتد؛ اگرچه امروزه صرفاً در "تابلوبافی"، نمودار است. از این رهگذر، پرسش اصلی این پژوهش این است که رویکرد ازآن خودسازی در قالی‌بافی چگونه اتفاق می‌افتد و ویژگی‌های آن کدام است؟ هم‌چنین تبیین رویکرد ازآن خودسازی در این هنر بومی و تحلیل و بررسی ابعاد و سازوکارهای موجود درآن، هدف این پژوهش است. خلاصه یافته‌های این پژوهش چنین است: هنرمند دراین هنر بومی طراح(برای قالی شهری‌باف) و بافنده(برای قالی روستایی و عشایری)، نه به قصد خلق مفهومی جدید، بلکه از سر ذوق و صرفاً بازنمایی یا تجلیل از شخصیت مشاهیر، اثری خلق می‌شود. دراین رویکرد، اقتباس از آثار متنوع(نقاشی، عکاسی، معماری، مجسمه‌سازی، کاشی‌کاری، نقش‌برجسته‌ها، نگارگری، طبیعت و عناصر آن)، رخ می‌نماید. بیش‌ترین موضوعات ازآن خودسازی در قالی، درارتباط با چهره‌ها و شمایل‌های شخصیت‌های اسطوره‌ای، سیاسی، دینی، فرهنگی، علمی، طبیعت و عناصر آن بناها و آثار تاریخی است. هم‌چنین پدیده امروزی تابلوبافی، نمودی از رویکرد ازآن خودسازی در نظام بافندگی است که به‌صورت تکثیر و کپی دقیق و یکسان با رویکرد ازآن خودسازی در آثار تجمسی به‌ویژه نقاشی می‌باشد. این پژوهش از نوع کیفی و توسعه‌ای و روش تحقیق از نوع توصیفی-تحلیلی و شیوه گردآوری داده‌ها کتابخانه‌ای و جستجو در سایت‌های مرتبط با موضوع می-باشد.
