مهم‌ترین محمل‌ها برای مطالعه نظریه‌ها و رویکردهای ادبی، داستان‌های دینی، اساطیری، حماسی و غنایی مصوّر شده در نگارگری است که توأمان از دو نظام تصویری و نوشتاری برخوردار است. پژوهش حاضر به مطالعه، تحلیل و بررسی نگاره نجات یوسف نبی از چاه از نسخه مصوّر هفت ارونگ ابراهیم میرزا و بیش‌متن‌های درون‌رشته‌ای با موضوع براساس رویکرد بیش‌متنیّت از پنج‌گانه‌های ترامتنیت می‌پردازد که هدف آن بررسی، کشف و تحلیل میزان تعاملات و ارتباط میان متن ادبی(شعر) و تصویر و نیز مُداقه در ویژگی‌های دیداری و برگرفتگی این متون است. براین مبنا پرسش اصلی این است که ویژگی‌های دیداری و ساختاری و محتوای نگاره و سایر بیش‌متن‌ها چیست و نحوه تأثیر پذیری نگارگر از متن شعر به چه صورت بوده است؟ خلاصه نتایج نشان می‌دهد که نگارگر در تصویرپردازی نگاره به صورت ضمنی جهان‌بینی و نگرش صوفیانۀ جامی خالق پیش‌متن نگاره را بازتاب داده است. نگارگر و طراح ضمن بُروز دادن خلاقیت و نبوغ خویش در تصویرکردن روایت‌های متنوع و صحنه‌پردازی در فضای خیالی و مثالی نگاره، تا جایی که امکان داشته برمبنای شیوه قراردادی رایج در فرآیند طراحی و نقش‌پردازی به پیش‌متن‌های داستان وفادار مانده و در القای هماهنگی بین متن ادبی و اثر هنری کوشش نموده‌است. هم‌چنین نگارگر و طراح، مضمون اصلی و کانونی یعنی نجات یوسف را نه در مرکزیت نگاره و قالی، بلکه در فضای پیرامون و در فضای پایین آثار قرارداده است. این پژوهش از نوع کیفی و توسعه‌ای، روش تحقیق از نوع توصیفی-تحلیلی و شیوۀ گردآوری داده‌ها از نوع کتابخانه‌ای است.
