1403/02/20
منصور قربان پور

منصور قربان پور

مرتبه علمی: استاد
ارکید: https://orcid.org/0000-0002-4790-2701
تحصیلات: دکترای تخصصی
اسکاپوس: 55220558500
دانشکده: دانشکده کشاورزی و محیط زیست
نشانی: دانشگاه اراک، گروه گیاهان دارویی
تلفن:

مشخصات پژوهش

عنوان
مطالعه اثر هم افزایی ضد میکروبی پپتیدهای نوترکیب Ib-AMP4 و E 50-52 الحاقی به پلی پپتید نانو پلیمری الاستین و اسانس گیاهی تیمول
نوع پژوهش
پایان نامه های تقاضا محور و غیر تقاضا محور
کلیدواژه‌ها
بتاکازئین، IbAMP4، E50-52، تیمول، خاصیت ضد میکروبی، اثر هم افزایی
سال 1396
پژوهشگران شهره فهیمی راد(دانشجو)، سید هادی رضوی(استاد راهنما)، حمید ابطحی(استاد راهنما)، هوشنگ علیزاده(استاد مشاور)، منصور قربان پور(استاد مشاور)

چکیده

علاقه به تحقیق در مورد محصولات جدید با خاصیت ضد میکروبی در حال افزایش است. پلیمرهای ضدمیکروبی یکی از مطمئن ترین روش ها برای سرکوب میکروب ها هستند. در این پایان نامه، توانایی بتاکازئین، یکی از مهم ترین پروتئین های خوداتصالی شیر با قدرت بالای تشکیل فیلم های پلیمری، به عنوان یک عامل اتصالی به پپتیدهای ضدمیکروبی Ib- AMP4 و E50-52 و اثرات ضدمیکروبی پروتئین های نوترکیب Βeta-casein- IbAMP4 و Βeta-casein- E50-52 روی عوامل میکروبی فاسد کننده غذا بررسی شد. بعد از ساخت پلاسمید نوترکیب pET21a- BCN-Ib-AMP4 و pET21a- BCN- E50-52 و بهینه سازی شرایط القا، پروتئین های الحاقی به طور موفقیت آمیزی در E. coli بیان شدند. کروماتوگرافی تمایلی نیکل برای تخلیص پروتئین به کار گرفته شد و در ادامه مرحله دیالیز تحت شرایط بهینه انجام شد. شرایط مختلفی برای دیالیز برای دستیابی به فعال ترین حالت پروتئین ها انجام شد. تغلیظ پروتئین با استفاده از اولترافیلتراسیون منجر به حصول پروتئین الحاقی با غلظت µg/ ml 1600 شد. آزمون های ضد میکروبی علیه Escherichia coli, Salmonella Typhimurium, Listeria monocytogenes, Staphylococcus aureus, Aspergillus flavus و Candida albicans انجام شد. نتایج اثرات ضد میکروبی BCN-Ib-AMP4 و BCN- E50-52 را علیه میکروارگانیسم های مورد آزمون تأیید کرد. در کل، ترکیب تیمول و BCN-Ib-AMP4 و تیمول و BCN-E50-52 خواص ضد میکروبی آنها را افزایش داد. مقادیر MIC، MBC، MFC، FICI و FBCI اثر هم افزایی بالای بین تیمول و پروتئین های نوترکیب را تأیید کرد. مطالعات منحنی رشد و زمان کشتن، کاهش ناگهانی تعداد سلولهای زنده در معرض تیمول و پروتئین های نوترکیب را نشان داد.