پل‌های قوسی بنایی به عنوان مهمترین زیرساخت‌های ریلی به تعداد زیادی در شبکه راه‌آهن کشور موجود هستند. علی‌رغم اینکه بیش از هشتاد سال از عمر بیشتر آنها گذشته است، اما نه تنها همچنان در حال سرویس‌دهی هستند، بلکه در سال‌های اخیر نیز تقاضای عبور بارهای ترافیکی بیشتر به شدت افزایش یافته است. بنابراین محاسبه ظرفیت و عمر باقیمانده آنها از اهمیت بسیاری برخوردار است. تحلیل خستگی یکی از روش‌های مناسب ارزیابی ظرفیت باقیمانده پل‌ها است که برخلاف سایر روش‌های موجود توانایی تخمین عمر مفید سازه‌ها را نیز دارد. بنابراین هدف از پژوهش حاضر بررسی یک پل قوسی بنایی چند دهانه راه‌آهن جهت تحلیل خستگی براساس تئوری مکانیک شکست و رشد ترک است. در گام نخست مدل عددی با استفاده از نرم‌افزار انسیس تهیه شده و به منظور بهنگام کردن مدل، بازشدگی عرضی دهانه ترک بعنوان معیار کالیبراسیون انتخاب شده است. پس از اعتبارسنجی مدل عددی، با استفاده از قانون پاریس تعداد سیکل‌های باقیمانده از عمر مفید پل براساس حالت حدی خستگی بدست آمد. نتایج بدست آمده نشان می‌دهد که عمر سرویس‌دهی پل برای بار محوری 20 تنی به ازای عبور 15 رام قطار در طول روز برابر 128 سال است. همچنین نتایج حاکی از آن است که طول ترک‌های اولیه می‌تواند تا 40 درصد عمر مفید پل را کاهش دهد.
