بتن به عنوان یکی از اصلی ترین مصالح سازه های مهندسی عمران شناخته می شود. با توجه به ویژگی های مکانیکی و رفتاری بتن، این ماده بعد از ساخت و بهره برداری در بیشتر مواقع دچار ترک خوردگی می شود. همان طور که مشخص است در محیط های ترک خورده باتوجه به وجود تمرکز تنش در نوک ترک، نمی توان از معیارهای مقاومت و تنش مجاز جهت تفسیر تنش در پیرامون نوک ترک استفاده نمود که برای این منظور تئوری مکانیک شکست توسعه یافته است. در مکانیک شکست به جای مقایسه تنش با مقاومت، ضریب شدت تنش با چقرمگی مقایسه می شود. برخلاف سایر مشخصات مکانیکی مواد، چقرمگی تنها یک ویژگی ذاتی نیست و به پارامترهای هندسی و فیزیکی زیادی وابسته است و به ناچار برای محاسبه آن بایستی از نمونه های آزمایشگاهی استفاده نمود. مقاومت فشاری بتن به عنوان تنها ویژگی ای از بتن شناخته می شود که برای همه ی سازه های بتنی مقدار آن مشخص است و یا پس از ساخت با استفاده از آزمایش مغزه گیری به راحتی بدست می آید. بنابراین هدف از ارائه ی مقاله حاضر پیشنهاد یک رابطه مبتنی بر مقاومت فشاری بتن جهت بدست آوردن چقرمگی شکست بتن است. ازاین رو با جمع آوری اطلاعات آزمایشگاهی موجود برای بتن و مطالعه آماری آن ها، یک رابطه مبتنی بر تابع چگالی احتمالاتی گامای تعمیم یافته ارائه شده است.
