از منظر ترجمه، متون ادبی از جمله حساس ترین متن ها به شمار می آیند و هر گونه افزایش و کاهشی در فرآیند ترجمه به منزله ی خدشه ای به این متون تلقی می گردد. از دگر سوی، تصریح در جایگاه پربسامدترین همگانی احتمالی در ترجمه مطرح شده است. این بدان معناست که می-توان این گرایش را در ترجمه از هر زبان به زبان دیگر و در ترجمه ی همه ی متون هتا متون ادبی یافت. پژوهش حاضر بر آن است این هنجار و الگوهای آن را در متون ادبی و علمی معاصر واکاود. برای دست یازیدن به این مهم، 3 متن ادبی (داستان کوتاه) و 3 جستار علمی به همراه ترجمه ی انگلیسی آنها انتخاب شد و بر اساس مدل پیشنهادی گومول (2006) بررسی گردید. یافته های پژوهش نشان می دهد تصریح هنجاری ترجمانی در ترجمه ی متون علمی و متون ادبی است هرچند الگوهای چنین گرایشی در این متون همسان نیست. یافته های پژوهش می تواند در رسیدن به همگانی های ترجمه و ویژگی های ترجمه ی ادبی گامی هر چند کوچک باشد.
