صنایع دستی علاوه بر وجه فرهنگی و زیبایی‌شناختی، در جهت هویت‌بخشی به فضای شهری و ابزاری برای تعاملات و رفتار انسانی به کار می‌رود. بکارگیری خلاقانه صنالیع دستی در ایجاد فضای‌های خلاق شهری، تاثیر مستقیمی در توسعه و گسترش گردشگری شهری دارد. به بیانی دیگر این اشکال خلاقانه وسیله‌ای برای پاسخ به نیازهای هویتی جامعه و همچنین گردشگران شهری خواهد بود. نشان‌های برگرفته از صنایع دستی یک منطقه، به طرزی زیبا، ساده و سریع معنا را برای مخاطب و احساس تعلق را برای شهروندان ایجاد می‌کند. لازم به ذکر است که علاوه بر اهمیت این مساله، تاکنون از عنصر خلاقانه صنایع دستی برای طراحی نشان‌ها و فضاهای خلاق شهری کمتر استفاده شده است. بر این اساس پژوهش حاضر در صدد است نحوه بکارگیری این آثار را با روندی علمی و منطقی در شهر گنبد کاووس و با تمرکز بر هنرهای قوم ترکمن را مورد بررسی و مطالعه قرار دهد. پژوهش از نوع کیفی و به روش توصیفی و تحلیلی انجام شده است. جمع آوری داد‌ها نیز به روش کتابخانه ای و میدانی صورت گرفته است. نتایج نشان می‌دهد که برای علاوه بر اینکه صنایع دستی قابلیت کاربرد خلاقانه به عنوان نشان شهری را دارد، لازم است زمینه های انجام این امر هم مورد توجه جدی قرار گیرد. به بیانی دیگر استفاده از هنرهای یک منطقه در ایجاد حس تعلق و معنا برای افراد آن منطقه و گردشگران آن بسیار ضروری است.
