هدف و زمینه تحقیق: خودپنداره از اساسی ترین عوامل رشد شخصیت سالم در انسان است. برای اینکه افراد بتوانند از حداکثر ظرفیت ذهنی و توانمندیهای بالقوه بهره مند شوند می بایست از نگرشی مثبت نسبت به خود و محیط اطراف برخوردار شوند. همچنین باید از حس حرکتی مطلوبی برخوردار باشند تا بتوانند تکالیف را به نحوه احسن انجام دهند. با توجه به اهمیت نقش مهارت های روانی- حرکتی در ورزش، شناخت و ارزیابی این مهارت برای ورزشکاران از جنبه های آموزشی، استعدادیابی و قهرمانی بسیار مهم هست. لذا هدف از تحقیق حاضر بررسی ارتباط بین خوپنداره بدنی و موفقیت ورزشی با حس حرکت در دانشجویان مرد ورزشکار 19– 25 سال می-باشد. روش شناسی تحقیق: مطالعه حاضر پس رویدادی از نوع کاربردی بود. یکصد دانشجو ورزشکار در رشته های مختلف والیبال، بدمینتون، کشتی و فوتبال از بین کلیه دانشجویان مقطع کارشناسی پسر دانشگاه اراک در سال91- 92 با میانگین سنی 94/1 ± 80/21 به روش تصادفی چند مرحله ای انتخاب شدند. ابزار گردآوری اطلاعات، پرسشنامه های اطلاعات فردی، فرم کوتاه خودپنداره بدنی مارش، موفقیت ورزشی(TEOSQ) و آزمون های تنظیم زاویه دست برتر و کنترل نیرو دست برتر آبلاکووا بودند. همه نمونه ها ابتدا پرسشنامه ها را پر کردند و بعد آزمون-های حس حرکت از آنها به عمل آمد. روش آماری، اطلاعات جمع آوری شده با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون، آزمون کلموگروف اسمیرنوف K-S، آزمون دوربین _ واتسون، تحلیل رگرسیون ساده، آزمون آماری ANOVA و آزمون توکی بررسی شد. یافته ها: نشان داد که همبستگی قوی و منفی بین خودپنداره بدنی و موفقیت ورزشی با حس حرکت در چهار گروه ( والیبالیست، بدمیتون، کشتی و فوتبال) وجود دارد و همچنین نشان داد که حس حرکت می تواند موفقیت ورزشی در سطح (P =0/000) و خودپنداره بدنی در سطوح (0/000 P = ) را پیش بینی کند. نتیجه گیری: نتایج این تحقیق گویای این بود که بین خودپنداره بدنی و موفقیت ورزشی با حس حرکت رابط? معناداری وجود دارد. و همچنین نشان داد، رشته های که عامل اصلی موفقیت درآنها حس حرکت دست ها می باشد از کمترین خطای حس حرکت و بیشترین خودپنداره بدنی و موفقیت ورزشی برخوردارند
