فولادهای زنگ نزن آستنیتی به دلیل مقاومت به ضربه (چقرمگی) بالایی که دارند در صنایع مختلف کاربردهای وسیعی را به خود اختصاص داده اند. این در حالی است که استحکام آنها نسبتا کم می باشد.برای بدست آوردن ساختاری با استحکام بالا روش های معمول استحکام بخشی باعث کاهش شدیدی در چقرمگی آنها می گردند، لذا برای حفظ هر دو مولفه استحکام و چقرمگی محققان در دهه های اخیر روش های ترمومکانیکی را معرفی نمودند.در این روش ها با بهره گیری از تغییر شکل پلاستیکی و سپس اعمال آنیل مناسب سعی بر ریزدانه نمودن این نوع فولاد ها می گردد. در این پژوهش با استفاده از یک عملیات مکانیکی و حرارتی و همچنین مطالعه بر روی پارامتر های کرنش و زمان آنیل مناسب سعی برایجاد ساختار ریزدانه شده است. برای این منظور فولاد زنگ نزن آستنیتی 304 در محدوده کاهش ضخامت 17 و 33 درصد ، کشش و نورد سرد گردیدتا ساختاری مارتنزیتی حاصل گردد، سپس در شرایط آنیل دما ثابت و زمان های آنیل متغیر ، آنیل صورت گرفت. در بیشترین کرنش اعمالی ، کمترین اندازه دانه بدست آمده در کاهش ضخامت 33%،تحت فرآیند کشش سرد و به مقدارμm20 گردید. برای اندازه گیری مقدار مارتنزیت و شناسایی فازهای موجود در ریزساختار به ترتیب از دستگاه های فریتوسکوپ و الگوی پراش پرتو ایکس XRD استفاده شد. همچنین برای بررسی اندازه دانه از میکروسکوپ نوری و نرم افزار آنالیز تصویری استفاده شد. مورفولوژی مارتنزیت بدست آمده در این تحقیق به صورت لایه ای مشاهده شد. برای بررسی تاثیر نوع فرآیند شکل دهی ، نمونه ها در کاهش ضخامت های 17% و 33% و زمان های مختلف آنیل مورد بررسی قرار گرفت، و نتایج حاصل از این تحقیق به این صورت بود که بیشترین درصد مارتنزیت ناشی از کرنش ، و کمترین اندازه دانه آستنیت مربوط به نمونه ای بود که تحت فرآیند کشش سرد قرار گرفت.
