مقدمه: آلیاژ آلومینیم 2024 دارای استحکام بالا و شکل پذیری پایین می باشد، از اینرو در طول فرآیندهای تولید از طریق نورد، علاوه بر مشکلات مربوط به چقرمگی، نیاز به اعمال انرژی کاری بالایی است. شکل پذیری محدود این آلیاژ برای کاربردهای عملی به یک موضوع مهم تبدیل شده است. بدیهی است که توسعه ظرفیت شکل پذیری در این آلیاژ موجب افزایش توان بالقوه آن در صنعت خواهد شد. از آنجایی که این آلیاژ، نسبت استحکام به وزن بالایی دارد، از آن در صنایع نظامی، هوا-فضا و کشتی سازی استفاده های فراوانی می شود. در مطالعه حاضر تاثیر دما، درصد کاهش ضخامت و تعداد پاسهای نورد بر رفتار نوردپذیری، قابلیت کارپذیری و خواص مکانیکی نهایی این آلیاژ، بمنظور دستیابی به شرایط بهینه در فرآیند نورد، مورد بررسی قرار گرفته است. مواد و روش ها: تسمه اکسترود شده از آلیاژ آلومینیم 2024 به ضخامت 25 میلی متر پس از عملیات محلولی، کوئنچ و فراپیرسازی تحت عملیات نورد با 85 درصد کاهش ضخامت قرار گرفت. پس از نورد گرم، نمونه ها تحت عملیات محلولی و کوئنچ قرار گرفته و تا 50 درصد تحت نورد سرد در دمای اتاق قرار گرفتند. پس از پیرسازی طبیعی نمونه ها، آزمایش سختی سنجی، متالوگرافی و تست کشش بر روی نمونه ها انجام شد. نتایج: نمونه ای که تحت 60 درصد عملیات نورد گرم و همچنین نمونه ای که تحت 30 درصد عملیات نورد سرد قرار گرفتند، پس از پیرسازی طبیعی به مدت یک هفته دارای استحکام تسلیم 261 و 452 مگاپاسکال،استحکام کششی نهایی 450.5 و 495 مگاپاسکال و درصد ازدیاد طول نسبی 23.55 و 7.6 درصد بودند و خواص بهینه را در میان کلیه شرایط بررسی شده در این تحقیق حاصل نمودند. بحث: یافته ها نشان می دهند که افزایش درصد کاهش ضخامت و تعداد پاس های نورد در عملیات نورد گرم منجر به کاهش سختی، افزایش استحکام تسلیم و کششی نهایی و همچنین درصد ازدیاد طول نسبی ماده می شود. در مقابل در عملیات نورد سرد باعث افزایش سختی، استحکام تسلیم و کششی نهایی و کاهش درصد ازدیاد طول نسبی ماده می شود. که این یافته ها با نتایج تحقیقات دیگران مطابقت دارد.
