روانکارها به سه دسته روانکارهای مایع، جامد و گازی تقسیم می‌شوند که مهم‌ترین و پرکاربردترین آنها روانکارهای مایع هستند و عمدتاً از برش‌های روغنی حاصل از تقطیر نفت خام به دست می‌آیند. نقطه ریزش برش‌های روغنی بسیار بالا است (بین 20 تا 60 درجه سانتیگراد) که با چنین شرایطی روانکار مناسبی نمی‌باشند، بنابراین باید تمام هیدروکربن‌هایی که نقطه انجماد آنها بالاتر از حداقل دمای مصرف روغن است، حذف شوند. این هیدروکربن‌ها، اساساً از پارافین‌های سنگین و موم‌ها تشکیل شده‌اند و به همین دلیل حذف این ترکیبات را موم‌گیری نامیده‌اند. موم‌گیری به دو روش، با و یا بدون استفاده از حلال انجام می‌گیرد. در حال حاضر در روش موم‌گیری با حلال، از مخلوط حلال‌های متیل اتیل کتون و تولوئن یا بنزن استفاده می‌شود. به علت مخاطراتی که از نظر سلامتی توسط تولوئن و بنزن ایجاد می‌شود در این پژوهش حلال‌های آروماتیک با حلال‌های مناسب و غیرآروماتیک جایگزین گردیدند. حلال‌هایی با نام‌های تجاری AW406 از تقطیر نفت سفید به دست می آید.این حلال در دمای محیط مایع؛ بی رنگ و پایدار با بوی ملایم است. حلال AW410 یک حلال آلی است که از برش های بنزین و نفت سفید در پالایشگاه های مختلف تولید می شود.حلال های آلیفاتیک بطور کلی بی رنگ و از نظر شیمیایی پایدار هستند و نسبت به فلزات اثر خورندگی ندارند و با ساختار شیمیایی متشکل از سیکلو پارافین‌ها، ایزو پارافین‌ها و پارافین‌ها که تولید داخل هستند، جایگزین حلال‌های آروماتیک (تولوئن و بنزن) گردیدند، و فرایند موم‌گیری با هر کدام از این دو حلال به طور جداگانه، به همراه متیل اتیل کتون انجام گرفت و پس از بهینه‌سازی دما، نسبت حلال‌ها به یکدیگر و همچنین نسبت حلال‌ها به خوراک؛ محصولاتی با نتایج کیفیتی مطلوب و قابل‌قبول حاصل گردید.
