یکی از عنصر های کلیدی در تحلیل خطر لرزه ای، انتخاب مناسب ترین مدل های کاهندگی است. این مسئله برای مناطق با سطح بالای خطر لرزه ای به عنوان مثال فلات ایران از اهمیت بیشتری برخوردار است. هدف اصلی در این پژوهش، ارزیابی مدل های کاهندگی مختلف برای ناحیه ایران می باشد. مجموعه داده های مورد استفاده در این پژوهش شامل 485 شتاب نگاشت از 84 رخداد ثبت شده بین سال های 1978 تا 2013 در ناحیه ایران می باشند. به منظور ارزیابی و رتبه بندی مدل های کاهندگی از مدل های محلی که براساس مجموعه داده های ایران توسعه یافته اند، مدل های منطقه ای مربوط به اروپا و اسیای میانه و دو گروه روابط NGA که در سال 2008 و 2014 تحت عنوان مدل های NGA-WEST1 و NGA-WEST2 برای نواحی با فعالیت لرز ای پوسته ای توسعه یافتند، استفاده شده است. برای ارزیابی این مدل ها از دو دیدگاه آماری متفاوت، بنام روش مبنی بر حداکثر درست نمایی LLH از شربام و همکاران 2009 و روش مبنی بر فاصله اقلیدسی EDR از کال و آکار 2012 برای ارزیابی این مدل ها استفاده شده است. از نتایج مهم در این مطالعه، سازگاری بهتر مدل های کاهندگی محلی تحت مجموعه داده های ایران نسبت به سایر مدل ها می باشد.
